Zbiory PMA – wykład Macieja Widawskiego – 05.03.2018

Zapraszamy 5 marca (poniedziałek) 2018 r. o godz. 17:00
do siedziby Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego (ul. Jezuicka 6/8, 00-281 Warszawa)
na wykład Macieja Widawskiego

ZBIORY NUMIZMATYCZNE PAŃSTWOWEGO MUZEUM ARCHEOLOGICZNEGO W WARSZAWIE

zagorzyn-iv_5088-1_kn-av-rv
Fot. Solidus Walentyniana I (364-375) ze skarbu z Zagorzyna

Państwowe Muzeum Archeologiczne (PMA) powołano do istnienia w 1928 r., a jego siedzibą w okresie międzywojennym była dawna Szkoła Podchorążych w Łazienkach Królewskich przy ul. Agrykola. W początkach jego działalności do Muzeum trafiły zbiory archeologiczne zgromadzone przez Państwowe Grono Konserwatorów Zabytków Przedhistorycznych, Muzeum w Rapperswilu, Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, Centralę i Oddział Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości. Wśród przekazanych zabytków były również monety. Z biegiem lat zbiory numizmatyczne powiększały się o nowe nabytki. Zgodnie ze specyfiką tej kolekcji do Muzeum trafiały głównie monety z badań archeologicznych i przypadkowych znalezisk o znanej lokalizacji. Dlatego też zbiór monet w PMA składa się prawie wyłącznie ze skarbów i drobnych znalezisk monetarnych. Łącznie liczy około 19 000 zabytków z terenów Polski międzywojennej i obecnej, w tym ok. 1 800 ozdób towarzyszących skarbom wczesnośredniowiecznym, 425 medali współczesnych o tematyce numizmatycznej i muzealnej oraz około 480 kopii monet. Pod względem chronologicznym monety należą do okresu antycznego (ok. 3 660 szt., prawie wyłącznie denary rzymskie głównie z 4 dużych skarbów, m.in. z Boroczyc i z Nietuliska Małego); X i XI w. (ok. 8 000 srebrnych denarów europejskich i dirhemów arabskich, przeważnie ze skarbów, w tym z Zalesia, Brzozowa Nowego, Dzierzążni, Obry, Stryjewa i Trójcy) i okresu nowożytnego (przeszło 5 000 monet srebrnych i miedzianych z 12 skarbów i ok. 100 znalezisk drobnych). Najwartościowsze pod względem naukowym są w tym zbiorze skarby wczesnośredniowieczne. Wyróżniają się one dużą różnorodnością składu. Są tu monety bite na terenach Kalifatu Bagdadzkiego, w Indiach, Turkiestanie, Bizancjum, we Włoszech, Anglii i Danii. Jednak najwięcej monet pochodzi z terenu Niemiec: Frankonii, Bawarii, Szwabii, Lotaryngii i Saksonii. Jest to dobra ilustracja charakteru ówczesnych dalekosiężnych powiązań handlowych, a także narzędzie służące do odtworzenia obiegu monetarnego we wczesnym średniowieczu w różnych rejonach Polski.

mgr Maciej Widawski

WSTĘP WOLNY

Wykład organizuje Polskie Towarzystwo Numizmatyczne Oddział im. Karola Beyera w Warszawie.