Sebastian Dadler z urodzenia Alzatczyk (Strasburg 6.03.1586) był wybitnie utalentowanym artystą medalierem, szeroko znanym i cenionym na europejskich dworach. Niewątpliwie to najwybitniejszy medalier swej epoki tj. pierwszej poł. XVII w. Tworzył medale w konwencjach i manierach stylowych od surowego manieryzmu, aż do bujnego baroku. Zdobył niezwykle rzadką umiejętność tworzenia rozbudowanych i jednocześnie pełnych szczegółów obrazów na wielu planach przy znakomitym posługiwaniu się perspektywą. Przy wielkim (około 150 medali) i cennym artystycznie dorobku jaki pozostawił stosunkowo niewiele wiemy o jego życiu osobistym. Nie znane są lata i miejsce jego nauki. Od razu widzimy artystę w Wiedniu, około 1612 r., gdzie nosi tytuł nadwornego złotnika. Nieco później, około 1616 r. jest w Augsburgu, gdzie zawiera małżeństwo z Rosiną Esther. Jak wielu ówczesnych artystów wędrował on całe życie po krajach niemieckich w poszukiwaniu pracy, osiedlając się na dłużej tam, gdzie były zamówienia na jego medale. W latach 1621-1632 mieszkał i tworzył w Dreźnie, skąd wyjechał na krótko do Hamburga. Medale wykonywał nie tylko na zamówienia niemieckie. Tworzył też dla dworu duńskiego, szwedzkiego, dla Niderlandów i dalekiej Francji. W latach 1634-1647/48 mieszkał w Gdańsku i tu wykonał szereg medali polskich, przez co w naszej literaturze numizmatycznej otrzymał miano medaliera gdańskiego. Przez 15 lat upamiętniał medalami panowanie Władysława IV. Stworzył też kilka medali dla Jana Kazimierza. W Gdańsku, w 1647 r., ożenił się po raz drugi, z Małgorzatą Neumann, i wkrótce potem wyjechał ponownie do Hamburga, gdzie zmarł w 1657 r.
Najważniejszymi historycznie i najwspanialszymi artystycznie polskimi dziełami Sebastiana Dadlera są medale z 1636 r. z okazji zwycięstwa pod Smoleńskiem nad armią moskiewską (1634) i przyjęcia poselstwa tureckiego (1634) oraz szwedzkiego (1635). W rok później upamiętnił artysta ślub Władysława IV z Cecylią Renatą, arcyksiężniczką austriacką (1637). Jeszcze wspanialszy jest medal, który zamówiło miasto Gdańsk, ku czci i zapewne jako upominek dla króla Władysława IV w 1642 r., ozdobiony jego konnym portretem, przypominający szczęśliwe zakończenie trzech wojen. Panowanie Jana Kazimiera upamiętnia medal, wybity na zamówienie Janusza Radziwiłła, hetmana polnego litewskiego, z okazji stłumienia rokoszu kozackiego i zdobycia Kijowa (1651). Medal ten wykonał Sebastian Dadler już po wyjeździe z Gdańska, w Hamburgu.  mgr Tomasz Bylicki